Perlureynir – Sorbus munda
Harðgert lítið tré eða stór runni. Hæð: 3,5 - 5 m. Brum rauðleit. Blöðin fínleg, fjöðruð. 12-15 smáblaðapör. Blómin hvít í frekar litlum sveipum. Berin fyrst ljósgræn síðan hvít í klösum í október. Rauðir haustlitir í október. Þolir hálfskugga. Perlureynir sómir sér vel stakstæður en einnig í röðum. þyrpingum og í blönduðum beðum með öðrum gróðri. Millibil: 1,5 - 2,0 m. Perlureynir minnir mjög á koparreyni (S. frutescens) í útliti. Perlureynir verður hávaxnari, berin þroskast seinna á haustin og haustlitir birtast seinna á haustin samanborið við koparreyni. Perlureynir er ekki með eins drjúpandi greinar og ljósari brum samanborið við koparreyni. Perlureynir er miklu sjaldgæfari hérlendis samanborið við koparreyni. Heimkynni: V-Sichuan í Kína.
Rauðtoppur ‘Arnold’s Red’ – Lonicera tatarica ‘Arnold’s Red’
All harðgerður, meðalstór runni. Blómin dökkrauð í júní. Aldinið rautt ber. Þolir vel hálfskugga. Þrífst vel í frjóum, framræstum garðajarðvegi. Hentar í blönduð beð, raðir og þyrpingar með um 80 sm millibili. Yrkið 'Arnold's Red' er upprunið frá trjásafninu Arnold Arboretum, Boston í Bandaríkjunum frá árinu 1945.
Rauðtoppur ‘Rosea’ – Lonicera tatarica ‘Rosea’
All harðgerður, sumargrænn runni. Hæð um 1,5 til 2 m hérlendis. Laufin sitja gagnstætt. Þau eru egglaga, heilrennd og mött. Blómin eru bleik, ilmandi og birtast um mitt sumar. Aldinið er rauðgult, óætt ber sem þroskast á haustin.
Rauðtoppur 'Rosea' vex best í sæmilega frjóum rakaheldnum jarðvegi. Hentar í blönduð beð með öðrum skrautrunnum og/eða fjölæringum. Þolir vel hálfskugga. Millibil um 80 - 100 sm. Þolir vel klippingu en sé rauðtoppur 'Rosea' klipptur mikið blómstrar hann minna fyrir vikið. Náttúruleg heimkynni rauðtopps eru í M-Asíu. Geitblaðsætt (Caprifoliaceae).
Reklavíðir ‘Wehrhahnii’ – Salix hastata ‘Wehrhahnii’
All harðgerður, lágvaxinn runni. Hæð: 50 - 70 sm. Áberandi axlarblöð. Sprotar rauðbrúnir. Mjög blómsælt, karlkyns yrki. Reklar fara að gægjast fram í apríl talsvert áður en runninn laufgast. Reklarnir eru hvítloðnir. Gulir frjóhnappar birtast í maí. Blómstrar svo aftur í júní eftir laufgun og jafnvel aftur í júlí! Sólelskur. Stundum ber á kali og asparglittu. Fer best í hleðslum, steinhæðum, beðjöðrum, kerjum og þess háttar. Fremur sjaldgæfur hérlendis. Yrkið 'Wehrhahnii' er fundið í Sviss í kringum árið 1930. Tegundin S. hastata kallast sólvíðir en nafnið reklavíðir á aðeins við um yrkið 'Wehrhahnii'. Heimkynni sólvíðis eru víða á norðurhveli aðallega í fjalllendi í N-Ameríku og Evrasíu.
Reyniblaðka ‘Pia’- Sorbaria sorbifolia ‘Pia’
Harðgerður meðalhár - hávaxinn runni (2 - 2,5 m). Blöðin minna á lauf reyniviðar (Sorbus aucuparia). Laufgast áberandi snemma eða gjarnan í apríl. Verður því stundum fyrir einhverju vorkali. Gulir haustlitir eða frýs græn. Stórir, hvítir, keilulaga blómklasar birtast síðsumars (ágúst). Fremur skuggþolin. Hraðvaxta. Reyniblaðka 'Pia' skríður eitthvað út með rótarskotum. Þrífst best í frjóum, rakaheldnum jarðvegi. Tilvalin undir stórum trjám, í skuggsæl horn, í raðir, þyrpingar og limgerði. Einnig á umferðaeyjar og við bílastæði þar sem hún þolir vel að brotna t.d. vegna snjóruðnings. Millibil um 1 m. Ögn þéttar sé hún gróðursett í limgerði. Það er tilvalið að klippa reyniblöðku niður á nokkurra ára fresti eða grisja hana vel. 'Pia' er norskt úrvalsyrki frá Vadsø í N-Noregi. Sögð skríða minna út en reyniblaðka almennt. Náttúruleg heimkynni tegundarinnar eru í Asíu það er tempraða hluta Síberíu, N-Kína, Japan og Kóreu.
Reyniblaðka ‘Sem’ – Sorbaria sorbifolia ‘Sem’
Sæmilega harðgerður skrautrunni. Laufið stakfjaðrað, gulgrænt. Yngsta laufið bleikleitt/bronslitað. Laufgast snemma vors. Kelur stundum. Hæð: 1 - 1,5. Lágvaxnari en reyniblaðka 'Pia'. Lítið skriðul. Þolir vel hálfskugga en litirnir verða sterkastir í góðri birtu. Hvítir uppréttir blómklasar birtast síðsumars (ágúst). Þrífst vel í allri venjulegri garðmold. Millibil um 70 - 100 sm. Reyniblaðka 'Sem' hentar í blönduð runna- og blómabeð, ker og þess háttar. Hollenskt yrki.
Rifs ‘Rautt Hollenskt’ – Ribes rubrum ‘Rautt Hollenskt’
Mjög harðgerður, meðalhár runni (1,5 m eða meir). Laufið handsepótt á löngum blaðstilk. Berin rauð, í klösum, súrsæt og æt. Berin Þroskast yfirleitt seinni part ágúst. Rifs 'Rautt Hollenskt' er aðallega ræktað vegna berjanna. Hæfilegt bil á milli rifsrunna er um 1 m. 'Rautt Hollenskt' er algengasta "rauð-rifsið" hérlendis og hefur verið lengi. Rifslús og rifsþéla eru gjarnan til ama. Rifs 'Rautt Hollenskt' er all vind- og saltþolið. Þrífst best í frjóum, rakaheldnum jarðvegi. Þolir vel hálfskugga en mest berjauppskera fæst í fullri sól. Venjulega gróðursett í raðir t.d. utan um matjurtagarða og þess háttar. Berin eru notuð í sultur, saft, hlaup og fleira. Mjög gamalt yrki.
Rjúpuvíðir ‘Þórhalla’ – Salix glauca ‘Þórhalla’
Mjög harðgerður, meðalstór runni. Hæð um 1 - 1,3 m. Lauf og sprotar gráloðin. Gulir haustlitir. Sólelskur. Vind- og saltþolinn. Minnir á loðvíði (S. lanata) en laufið á rjúpuvíði er að jafnaði smærra. Engin axlarblöð eru á rjúpuvíði eins og eru á loðvíði. Rjúpuvíðir 'Þórhalla' sómir sér vel í blönduðum beðum með öðrum gróðri en einnig í röðum og þyrpingum. Millibil um 80 sm. Þolir vel klippingu. Yrkið er kennt við Þórhall Jónsson kaupmann en hann var m.a. mikilvirkur í Dalíuklúbbnum. Rjúpuvíðir 'Þórhalla' mun upphaflega hafa komið hingað til lands frá Grænlandi en þar vex rjúpuvíðir villtur. Auk Grænlands er rjúpuvíðir villtur víða í N-Ameríku, N-Evrópu og í N-Asíu. Mjög breytileg tegund.
Runnamura ‘Elizabeth’ – Dasiphora fruticosa ‘Elizabeth’
Lágvaxinn, nánast jarðlægur runni. Blómin fremur stór miðið við önnur yrki af runnamuru, ljósgul. Langur blómgunartími. Blómgast fram á haust. Gulir - rauðgulir haustlitir. Sólelsk. Runnamura 'Elizabeth' sómir sér vel í pottum og kerjum, grjóthleðslum o.þ.h. Ágætis þekjuplanta þar sem hún nýtur sólar og keppir ekki við of ágengar plöntur. Gengur einnig undir heitinu runnamura 'Arbuscula'.
